- BAMMULUM
- BAMMULUMdiminutiv. ex bammum, quod Latini suum fecêre ex Graeco βάμμα, quod inter alia ὀξυβάφιον, h. e. acetabulum notat; sic vas oxygari bammum, apud Cassiodorum, Adamantius vocat Martyrius. Unde Bammulum, parvum ὀξυβάφιον; quod recentioribus Graecis est βάμπουλον et βάμβυλον. Qui proin, quoniam candelabra olim fiebant, in modum lancis, uncinum in medio habentia, cui infigeretur candela, μονοβάμβουλον dixêre candelabrum unicô tantum acetabulô constans, διβάμβουλον, quod duo haberet etc. ut videre est apud Malaxum in Histor. Patriarch. Exodi c. 25. v. 31. seyphi istiusmodi acetabula dicuntur, in candelabro Templi. Sed et in veter. lucernis ἐμβάφια dicebantur, quae oleum continebant, Herodot. l. 2. Τὰ δὲ λύχνα ἐςτὶν ἐμβάφια ἔμπλεα άλός καὶ ἐλαίου, ἐπιπολὴς δὲ ἔπεςτι ἀυτὸ τὸ ἐλλύχνιον. καὶ τοῦτο καίεται παννύχιον. Item, quibus excipiebantur candelae emunctiones et decidentes sordes, quae βάμμουλα quoque citerioribus Graecis dicta. Idem igitur ἐμβάφιον et τρυβλίον et Bammum sive bammulum, pro quo unguillam dixit Solinus c. 27. ad quem vide Salmas. in Exercitationibus Plin. p. 375.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.